تقدم دیافراگم

میدانیم  که چطور هرکدام از ارکان مثلث نوردهی بر دیگری تاثیرگذار است, به خصوص دیافراگم و سرعت شاتر. به طوری که وقتی اندازه ی دیافراگم را افزایش می دهید ( روزنه بزرگتر می شود ), نور بیشتری به سنسور های دوربین می رسد, در نتیجه سرعت شاتر کم می شود. برخلاف وقتی که مدت زمان باز بودن شاتررا افزایش می دهید و دیافراگم کاهش می یابد, در نتیجه نوردهی عکس بسیار خوب خواهد بود.

حالت تقدم دیافراگم ( بیشتر اوقات با علامت اختصاری A یا Av نشان داده می شود. )

در این حالت شما به عنوان عکاس درجه ی دیافراگم را تنظیم می کنید و دوربین خودش درباره سرعت شاترمناسب با شرایط محیط تصمیم می گیرد.

تقدم دیافراگم، A  و یا Av به معنی آن است که شما بعد از قرار دادن دوربین در این حالت، دیافرگام را برحسب صحنه و سوژه حاضر تنظیم می کنید و بقیه کارها مثل انتخاب سرعت شاتر به عهده ی دوربین خواهد بود. دیافراگم نقش مهمی در ایجاد عمق میدان عکس دارد و هرچه بسته تر باشد عمق میدان بیشتر و هر چه بازتر باش عمق میدان کمتر خواهد بود. البته عوامل دیگری هم در این امر دخیل هستند که دیافراگم یکی از آن ها می باشد. در صحنه هایی مثل عکاسی منظره، نیاز به عمق میدان بیشتر است و به وضوح عکس کمک می کند. هرچه عمق میدان عکس بیشتر باشد، عکس زیبا تر خواهد شد. در این گونه صحنه ها پس از انتخاب بالاترین عدد برای دیافراگم، دوربین سعی می کند سرعت شاتر را در تمام این حالات متناسب دیافراگم انتخاب شده، تنظیم نماید. در بعضی از صحنه ها نیازی به همق میدان زیاد نیست و همین قدر که سوژه و کمی از جوانب آن در عکس بیفند، کافی خواهد بود. عکس های پرتره، ماکرو، طبیعت بی جان، عکس قطعات صنعتی و … از این دست عکس ها هستند. چنانچه پس زمینه در آن ها تار شود، زیبایی و جلوه عکس بیشتر خواهد شد. در نتیجه برای عکاسی از این قبیل سوژه ها می توانید دیافراگم کامبل باز یعنی کمترین عدد را برای آن انتخاب کنید و وضوح را روی سوژه اصلی انجام دهید. دوربین در این حالت متناسب با دیافراگم و نور موجود، سرعت شاتر را برای هر عکس تنظیم خواهد کرد.

اگر مبحث دیافراگم را به یاد داشته باشید, می دانید که تاثیر اصلی دیافراگم در عکس بر عمق میدان (DOF) است. در نتیجه بیشتر افراد زمانی از این حالت استفاده می کنند که می خواهند روی عمق میدان تسلط داشته باشند. اگر می خواهند عمق میدان کم باشد, (برای مثال در عکسی که روی گل فوکوس شده و پس زمینه کاملا تار است ), از دیافراگم بزرگ استفاده می کنند.

( مثلا f/1.4 در عکس بالا ) و انتخاب سرعت مناسب برای شاتر را بر عهده ی دوربین می گذارند.

اگر عکسی می خواستند که روی تمام قسمت ها فوکوس شده باشد, باید دیافراگم را کوچکتر در نظر می گرفتند ( مثلا f/22 ) و تنظیم سرعت شاتر را به دوربین می سپردند.( که عددی بزرگ خواهد بود. )

هنگام تنظیم دیافراگم به یاد داشته باشید که دوربین سریع ترین یا طولانی ترین سرعت شاتر را انتخاب می کند و ممکن است مدت زمانی که دوربین را به دست گرفته اید طولانی تر شود ( معمولا با حدود سرعت ۱/۶۰ ). اگر سرعت شاتر از این کمتر باشد نیاز به سه پایه خواهید داشت. در صورتی که از یک جسم متحرک عکس می گیرید, سرعت کم شاتر موجب تار شدن جسم در عکس خواهد شد.