اطلاعاتی در مورد عکاسی دیجیتال

یادگیری کارکردهای دوربین

گرفتن عکسهای اولیه با دوربین تازه خریداری شده دیجیتال کار سختی نیست. اندازه دیافراگم، شاتر، فاصله و فوکوس همگی به طور خودکار انجام می شوند. اما ممکن است جهت ادامه کار علاقمند به استفاده از کارکردهای پیشرفته دوربین و انجام تغییرات دستی روی آن باشید. این کارکردها میتوانند چیزهایی در پشت منوهای ظاهری و نقاط پوشیده باشند. اگر کسی عادت به کار کردن با کامپیوتر نداشته باشد، انتقال عکسها به کامپیوتر و چاپ کردن آنها روی کاغذ زحمت و دردسر بزرگی خواهد بود.

طرز کار کردن دوربین دیجیتال

در دوربینهای دیجیتال یک سنسور حساس به نور به نام CCD وجود دارد که کار فیلم را انجام می دهد. این سنسور از فتو سل های بسیار ریز حساس به نور تشکیل شده است، زمانی که عکس می گیرید هر کدام از این فتو سل ها به تناسب مقدار نوری که دریافت می کنند، دارای بار الکتریکی می شوند.
اندازه مساوی سه رنگ قرمز، سبز و آبی باعث بوجود آمدن نور سفید می شود. هرگاه این تعادل بین رنگها به هم بخورد، باعث بوجود آمدن نور رنگی می شود. اکثر سنسورهای عکس طوری طراحی شده اند که هر کدام از فتوسلها فقط یک رنگ اصلی را ثبت کنند. دو سوم اطلاعات مربوطه به رنگ عکس در دوربین بر پایه حدس زدن دوربین قرار داد.

مگاپیکسل

فتوسلهای سنسور عکس را پیکسل هم می گویند. اکثر دوربینهای دیجیتال دارای سنسورهایی به اندازه ۲/۳ تا ۲/۱۰ مگاپیکسل هستند. هر چه تعداد پیکسلها بیشتر باشد، عکس دارای جزئیات بیشتری خواهد بود و از این رو می توان آنرا با کیفیت خوب در اندازه بزرگتری چاپ کرد.
سنسورهای عکس در دو مدل (Charge -Coupled Device) CCD و یا (Complementary Metal Oxide Semiconductor) CMOS هستند.

از سنسور نوری به کارت حافظه

در یک دوربین که با فیلم کار می کند، عکس بر روی همان وسیله ای ثبت می شود که بعدا” نگهداری خواهد شد، یعنی فیلم نگاتیو یا اسلاید. دوربین دیجیتال با کمک گیرنده نوری خود یا سنسور، عکس را ثبت می کند. بعد از آن عکس یه یک وسیله ذخیره حقیقی تر انتقال پیدا می کند، یعنی یک کارت حافظه و پس از آن گیرنده CCD از محتوی خود تخلیه می شود.

زمانیکه اطلاعات مربوط به عکس به کارت حافظه انتقال پیدا می کند، اندازه های آنالوگ ولتاژ سلولهای نوری تبدیل به اعداد دیجیتال می شوند. کلمه دیجیتال از کلمه لاتینی digitus به معنی انگشت می آید. این بدین معنی است که با انگشتان اعداد را حساب کنیم تا اینکه عدد را به شکل رقم آن بیان کنیم.

انواع مختلف دوربینها

دستگاه های چند منظوره

دوربینهای دیجیتالی وجود دارند که هم تلفن همراه هستند و هم می توانند موزیک در فرمت MP3 را پخش کنند و هم یک دوربین ویدیویی هستند و به وسیله آنها شما می توانید در اینترنت داخل شوید و یا با آنها یک e-mail بفرستید، و چه کار دیگری از آنها توقع دارید؟ اشکال مختلف دستگاه های کوچک با دوربینهای دیجیتال امروزه در حال گسترش هستند.

دوربینهای اتوماتیک یا کمپکت

اصطلاح کمپکت Compact در مورد دوربینها زمانی مورد استفاده واقع می شود که لنز و بدنه دوربین در یک واحد پیوسته قرار داشته باشند.

این نوع دوربینها انواع و اقسام مدلها از کوچک ” ببینید و عکس بگیرید” تا مدلهای بزرگ تر که مانند دوربینهای بزرگ با امکانات اتوماتیک و قابلیت های تنظیم دستی هستند، وجود دارند.

دوربینهای پیشرفته

این نوع دوربینها از قطعات جدا از هم تشکیل شده اند که اغلب عبارت از یک بدنه دوربین به همراه تعدادی لنز است. دوربینهای پیشرفته دیجیتال تا کنون از گران ترین دوربینها بوده اند. این امر بستگی دارد به پیشرفته بودن و قابلیت کار کردن سریع و اتوماتیک آنها و همچنین این نکته که دوربینهای پیشرفته، دارای سنسور یا گیرنده نوری قوی هستند که درجه وضوح بالاتر و کیفیت بهتری از عکس را در مقایسه با دوربین کمپکت، عرضه می کنند. اغلب خریداران این نوع دوربینها عکاسان حرفه ای هستند که با سرمایه گذاری روی این دوربین ها می توانند از امکانات ساده تصحیح و رتوش عکس استفاده کنند ، مثل عکاسان مطبوعات.

دوربینهای دیجیتال و آنالوگ معمولا” می توانند از لنزها و لوازم جانبی یکدیگر استفاده کنند.

استفاده از دوربین

عکاسی کردن با دوربین دیجیتال ، در لحظه ای که تکمه شاتر دوربین را فشار می دهید، تفاوت چندانی با لحظه ای که شاتر دوربین آنالوگ را فشار می دهید، ندارد.

بزرگ ترین اختلاف در قبل از انداختن عکس است که در دوربینهای دیجیتال می توانید کنترل و تنظیم کنید که عکس چگونه بیفتد و بعد از گرفتن عکس بتوانید مستقیما” عکس را ببینید، روی آن کار کنید و تغییراتی اعمال کنید و یا آنها را چاپ کنید. توضیحاتی که در ادامه می آیند، در مورد اکثر دوربینها صدق می کنند.

قسمتهای مختلف دوربین

بزرگ یا کوچک ،ارزان یا گران، ساده یا پیشرفته ، در همه حالات یک دوربین از این قسمتها تشکیل شده است: چشمی، شاتر، دیافراگم، لنز، نورسنج و در مورد خیلی از دوربینها فلاش . برنامه های آماده ای که در دوربین هستند تا تصمیم بگیرند که قسمتهای مختلف دوربین چگونه با یکدیگر به طور اتوماتیک کار کنند، یک امری عادی در دوربینهای امروزی هستند. توانایی انجام تغییرات دستی در دوربینها، امروزه تبدیل به نکته ای مهم و مثبت شده که قیمت بیشتری را به قیمت اصلی دوربین اضافه می کند.

چشمی یا منظره یاب

خیلی از دوربینهای کمپکت دیجیتال و آنالوگ دارای پنجره کوچکی هستند که فرد عکاس می تواند با دیدن از میان آن کادر و اجزا درون آن ، عکس خود را مشخص نماید.

این پنجره کوچک که به چشمی یا منظره یاب دوربین معروف است معمولا” در کنار لنز قرار دارد. چیزی که به عنوان تصویر از درون چشمی دوربین مشاهده می کنید ، تصویری تقریبی از نظر کادر یا عکس نهایی است. اختلاف در تصویر چشمی و تصویر نهایی به خطای پارالکس معروف است.

زمانیکه مسئله کادر دقیق سوژه مهم باشد، مثل عکاسی کلوزآپ، صفحه LCD دوربین دیجیتال کمک بزرگی در این مسئله است ، چرا که گیرنده نوری دقیقا” آن چیزی را که می بینید، عکس خواهد گرفت.
شما می توانید منطقه فوکوس را با نشانه گرفتن دوربین به طرف سوژه طوری انجام دهید که مستطیل منطقه فوکوس در نقطه ای از عکس واقع شود که می خواهید فوکوس را روی آن انجام دهید. تکمه شاتر را مقدار کمی به پایین فشار دهید ، دوربین در این حالت فاصله تا سوژه را اندازه می گیرد و لنز را فوکوس می کند. در حالتیکه تکمه شاتر کماکان تا نیمه به پایین فشار داده شده است، کادرعکس خود را هم انتخاب می کنید.

صفحه LCD

فقط در دوربینهای عکاسی دیجیتال وجود دارد. این نوع چشمی با همکاری لنز دوربین، کادری که در عکس ظاهر خواهد شد را نشان می دهد. با استفاده از صفحه LCD می توان نه تنها متدی را که در بالا در مورد آن شرح دادیم (یعنی فوکوس کردن) را انجام دهید ، بلکه می توانید ببینید که عکس چگونه خواهد افتاد و مثلا” عکس چقدر روشن و یا تیره ظاهر خواهد شد. روی صفحه LCD معمولا” اطلاعات مربوط به تنظیماتی که در هنگام گرفته شدن عکس استفاده خواهند شد، مثل شاتر و اندازه دیافراگم هم نمایش داده می شوند.

در یک دوربین تک لنزی انعکاسی تصویری که درون چشمی آن مشاهده می شود، از درون لنز و یک سری آینه عبور می کند تا به پنجره چشمی در پشت دوربین می رسد. از این رو چشمی این گونه دوربینها ، کادر عکس را دقیقا” نشان داده و بعضی مواقع هم اطلاعات دیگر ، مثل سرعت شاتر و دیافراگم را در آن می توان مشاهده کرد.

شاتر

اندازه سرعت بر حسب ثانیه یا کسری از ثانیه بیان می شود. این اندازه معمولا” همراه با درجه باز بودن دیافراگم بیان می شود تا مقدار مشخص نوری که گیرنده نوری باید دریافت کند را مشخص کند. اما از این اندازه برای تاثیر حرکت در عکس هم استفاده می شود.

برای سرعتهای شاتر طولانی تر از ثانیه و جهت احتراز از لرزش دست، باید از سه پایه و یا سایر وسایل ثابت نگهداشتن دوربین استفاده کنید. حتی اگر همه کارها به طور اتوماتیک در دوربین شما انجام می شود، باز هم بهتر است که قبل از گرفتن عکس کنترلی در مورد سرعت شاتر بکنید تا بدانید که عکس شما با چه سرعتی گرفته می شود.

دیافراگم

دیافراگم اغلب در لنز جای دارد. اندازه باز بودن دیافراگم همراه با سرعت شاتر، مقدار نوری که به گیرنده نوری می رسد را تنظیم می کنند. رقم پایین تر در دیافراگم به معنی بازتر بودن دیافراگم است. برای هر پله یا گامی که دیافراگم کاهش پیدا می کند ( یعنی رقم ها افزایش پیدا می کنند) مقدار نوری که به داخل دوربین راه پیدا می کند، نصف می شود. دیافراگم ۸/۲ دو برابر دیافراگم ۴ نور به داخل دوربین وارد می کند.

اندازه دیافراگم بازتر (رقمهای کوچک تر) همچنین باعث می شود تا عمق میدان عکس کاهش پیدا کند. این بدین معنی است که تصویر فقط در محدوده کمی به صورت واضح دیده خواهد شد و قبل و بعد از این منطقه، تصویر سوژه تار خواهد بود. عمق میدان کمتر را می توان در موارد مشخصی به کار برد ، مثلا” زمانی که عکس شخصی را می خواهیم از پس زمینه متحرک آن جدا کنیم.

لنز

در یک دوربین قطع کوچک که از فیلم mm 36×۲۴ استفاده می کند، یک لنز mm 50 لنزی نرمال به حساب می آید. این لنز نه تصویر را بزرگتر و نه کوچکتر می کند. لنزی که باعث می شود موضوع عکس بزرگتر شود به لنز تله مشهور است که فاصله کانونی آن بیشتر از mm 50 است و اگر موضوع عکس کوچکتر از اندازه طبیعی آن شود، آن لنز ، لنزی واید است. لنزهای با فاصله کانونی متغیر به لنز زوم مشهور هستند.

در لنز نرمال، فاصله کانونی برابر اندازه قطر کادر نگاتیو است. دوربین دیجیتال دارای گیرنده نوری یا سنسوری است که اندازه آن خیلی کوچکتر از قطع یک فیلم است. از این رو لنز نرمال در دوربین دیجیتال کوچکتر از لنز نرمال در دوربینهای سنتی قطع کوچک است. فاصله کانونی لنز، معمولا” در دوربینهای دیجیتال معادل فاصله کانونی لنزهای دوربینهای قطع کوچک در نظر گرفته می شود.

زوم دیجیتال : دوربینهای دیجیتال دارای هر دو نوع زوم اپتیک و دیجیتال هستند. زوم دیجیتال به معنی این است که دوربین به طریق الکترونیکی و دیجیتالی یک تصویر را بزرگ می کند. اما در این حالت عکس نمی تواند دارای اطلاعاتی بیشتر از آن چیزی که زوم اپتیک عرضه می کند ، باشد. از این رو کیفیت زوم دیجیتال بسیار پایین تر از زوم معادل اپتیک است. جهت بزرگ کردن یک عکس می توانید از یک نرم افزار تصویری ، بعد از برداشتن عکس استفاده کنید.

 
فلاش

حتی دوربینهای کوچک و ساده هم، امروزه مجهز به فلاش هستند. میدان روشن کردن فلاشهای ثابت روی دوربینها محدود است ( بین ۵/۰ تا ۳ متر ، جهت اطلاع دقیق به دفترچه دوربین خود مراجعه کنید) اما این فلاش برای فاصله های کم و کوتاه در یک محیط سربسته کفایت می کند.

کاهش خطر قرمزی چشم: فلاش ها معمولا” روی یک دوربین کوچک در کنار لنز قرار گرفته اند. اگر کسی که عکس او گرفته می شود، مستقیما” به دوربین نگاه کند، نور فلاش منعکس شده از برخورد به سرخرگهای شبکیه چشم باعث قرمز شدن چشم فرد در عکس خواهد شد که پدیده چشم قرمز مشهور است. برای مقابله با بروز این پدیده ، فلاش می تواند قبل از گرفتن عکس، نوری از خود بیرون بدهد ، در این هنگام به دلیل نور بیشتر، مردمک چشم خود را جمع می کند و سپس فلاش زده می شود. از این رو یک فاصله و وقفه ای بین هنگامیکه شاتر فشارداده می شود و زمانیکه عکس گرفته می شود، بوجود می آید. در این فاصله ، ممکن است مدل عکاسی شما خسته شود و قیافه دیگری به خود بگیرد که در عکس ظاهر شود.

از آنجایی که اکثر نرم افزار های تصحیح عکس دارای ابزارهایی برای تصحیح قرمزی چشم هستند، پس فلاشهای تاخیری شاید دارای امتیاز منفی بیشتری باشند و مشکلات بیشتری تولید کنند.

فلاش حذف سایه ها: از فلاش می تواند حتی در زیر نور شدید خورشید، برای از بین بردن سایه ها و کم کردن کنتراست استفاده کرد. اگر شما بخواهید از فلاش جهت پر کردن سایه ها استفاده کنید، باید آنرا برای این کار تنظیم کنید. در این حالت هر بار که عکسی بگیرید، به طور اتوماتیک یک بار فلاش زده می شود.

نور سنجی
برای گرفتن عکس دقیق و درست ، باید مقدار مشخص و درستی نور به گیرنده نوری برسد. مقدار نور لازم، یا از طریق دوربین و یا به طور دستی تنظیم می شود که در این حالت شما خودتان اندازه شاتر و دیافراگم را تنظیم می کنید. خیلی از دوربینها این امکان را به شما می دهند که نورسنجی را خودتان انجام دهید.

نورسنجی ماتریسی

در اکثر عکسها نورسنجی بر مبنای کل عکس صورت می گیرد و نور تمام سطح عکس اندازه گیری می شود و نوردهی برای عکس بر مبنای میانگین نور دریافتی انجام می شود. این نوع نورسنجی به نورسنجی چند نقطه ای هم مشهور است.

نورسنجی نقطه ای

زمانی که اختلاف نور در نقاط مختلف عکس بسیار است، بهتر است که نور سنجی را از یک نقطه به خصوصی از عکس که مورد نظر هست و اهمیت بیشتری دارد ، انجام داد. این روش به نورسنجی نقطه ای مشهور است. در این روش فقط نوری که در مرکز چشمی دوربین دیده می شود، اندازه گیری می شود.

در نورسنجی نقطه ای می توانید دقیقا” مانند فوکوس کردن، مرکز چشمی دوربین را روی قسمتی از سوژه که مهم است، نشانه گیری کرده و مقدار نور را اندازه گیری کنید. سپس می توانید نوردهی را قفل کنید، این کار را با نیمه فشار دادن شاتر دوربین انجام می دهید. سپس کادر عکس خود را مشخص کنید و عکس دلخواه تان را بگیرید.

نورسنجی مرکزی 

در نورسنجی مرکزی ، نور تمام محوطه اندازه گیری می شود ولی تاکید بیشتر بروی نقطه مرکزی عکس میباشد .

گول خوردن نورسنج دوربین

از طریق ترکیب شاتر کوتاه یا طولانی مدت با دیافراگم باز یا یسته ، دوربین مقدارنور را طوری تنظیم می کند که شما بتوانید دریک روز تاریک پاییز به خوبی روز آفتابی تابستان عکس بگیرید .اما اگر سوژه عکس شما بسیار روشن یا بسیار تاریک باشد ، نورسنج دوربین شما می تواند خیلی راحت گول بخورد وخود رابرای اندازه ای اشتباه تنظیم کند .

تصحیح یا جبران نوردهی 

اگر دوربین شما دارای کارکرد تصحیح نوردهی باشد ، می توانید ازاین امکان جهت تاباندن نوربیشتر یا کمتر به سنسور نوری استفاده کنید . کارکرد تصحیح نوردهی در عکاسی وسیله کمکی بسیار خوبی برای شرایط نوری نامناسب ویا مواقعی که سوژه عکس فوق العاده تیره و یا روشن است ، می باشد .

حالت اتوماتیک

درخیلی از دوربین ها تنظیم اندازه شاتر ودیافراگم به طور خودکار از طرف دوربین انجام می شود ، اما در عین حال می توان از حالتهای تقدم شاتر و یا تقدم دیافراگم ، هم جهت عکاسی در حالت اتوماتیک استفاده کرد. این بدین معنی است که شما یک سرعتی برای شاتر خود انتخاب می کنید وکارانتخاب وتنظیم دیافراگم را به دوربین واگذارمی کنید و یا برعکس . استفاده ازاین امکانات برای به دست آوردن عمق میدان بیشتر ، حذف پس زمینه متحرک و یا منجمد کردن حرکت در عکس می تواند به کار رود .

اصلاح دیجیتالی عکس در دوربین 

عکس دیجیتال عبارت از ارقام صفر ویک است که می توان به طریق الکترونیکی اندازه آنها را کم و زیاد کرد . این بدین معنی است که بلافاصله بعد ازاینکه اطلاعات مربوط به عکس در سنسور نوری ثبت ومشخص شد ، می توان این اطلاعات را ادیت یا تصحیح کرد . اینکه چه کارکردهایی دراین رابطه وجود دارند ودست شما چقدر باز است ، بستگی به مدل دوربین دارد ودر هر دوربینی فرق می کند . بنابراین جهت اطلاع از امکانات دوربین خود دراین زمینه به دفترچه راهنمای آن مراجعه کنید .

اندازه عکس

دراکثر دوربینهای دیجیتال امکان عوض کردن اندازه عکس وجود دارد . این اندازه معمولا” به واحد پیکسل بیان می شود ،۱۹۲۰×۲۵۶۰،۱۲۰۰×۱۶۰۰،۹۶۰×۱۲۸۰ و یا ۴۸۰×۶۴۰ ، هرچه اندازه قطع عکس را کوچک تر انتخاب کنید ، می توانید تعداد عکسهای بیشتری را روی کارت حافظه ذخیره کنید . یک عکس کوچک باعث می شود که ارسال آن ازطریق e-mail ساده تر وسریع تر صورت گیرد . اما از طرف دیگر این نوع عکس ها ، مناسب چاپ در قطع بزرگ نیستند .

کیفیت عکس

عکس در فرمت غیر فشرده ، فضای زیادی را اشغال خواهد کرد . اگر شما کیفیت پایین تری برای عکس انتخاب کنید می توانید اندازه فایل خود را با کمک برنامه های فشرده سازی کوچک کنید . البته در حالت فشرده کردن فایل مقداری از اطلاعات عکس حذف می شوند . کیفیتهای عادی عکس عبارتند از استاندارد ، نرمال ، خوب و RAW به معنی خام . حالت RAW که بهترین کیفیت عکس را ارائه می کند ، فرمت غیر فشرده عکس است که مخصوص دوربینی که با آن کار می کنید ، است .

وضوح عکس

دوربین می تواند وضوح عکس را جهت نشان دادن جزئیات بیشتر افزایش دهد . این مسئله را با فوکوس کردن مخلوط نکنید ، اینها دو مقوله جدا از هم هستند . اگر خطوط مرزی ( لبه های) سوژه سخت وغیر ظریف باشند ، جزئیاتی کمتر در عکس دیده می شوند . در حالت عادی ، قبل از اینکه عکس در کارت حافظه ضبط شود ، مقداری لبه های آن واضح تر می شوند .

تعادل نور سفید

چشم انسان به طور اتوماتیک به انواع نورهای موجود خود را تطبیق می دهد . یک صفحه کاغذ سفید را چشم ما چه در زیر نور آفتاب وچه در زیر نور لامپ های خانه سفید می بیند .

برای دوربینهای ویدئو و یا دوربینهای عکاسی دیجیتال ، باید معادل نور سفید را روی آنها تنظیم کرد . این بدین معنی است که روش دوربین برای ثبت رنگهای مختلف باید طوری تنظیم شود که رنگ سفید یا خاکستری سوژه هم به طور خنثی درروی عکس به رنگ سفید یا خاکستری ظاهر شوند .

حالت رنگ

بعضی از دوربینها دارای قابلیت عکاسی در حالت رنگ های مختلف مثل سیاه وسفید ، غلظت رنگ بالا ویا پایین ویا تون قهوه ای رنگ معروف به سپیا ((Sepia هستند .

حساسیت به نور 

در دوربینهای معمولی که با فیلم کار می کنند و دراین کتاب دوربینهای آنالوگ نامیده می شوند ، می توان حساسیت فیلم را مناسب نوع فیلمی که به کار می برید ، انتخاب وتنظیم کرد . هرچه حساسیت فیلم پایین تر باشد ، دانه هایی که روی فیلم هستند ریزتر و جزئیات زیادتری از سوژه در عکس ثبت می شوند . واحد حساسیت فیلم به ISO بیان می شود که ترکیبی از سیستم آمریکایی ASA وسیستم آلمانی DIN است . مثلا” ۴۰۰/۲۷˚ ISO واحدی برای نمایش فیلم با حساسیت ۴۰۰ ایزو است .

دریک دوربین عکاسی دیجیتال باید دید که کارخانه سازنده آن چه حساسیتی را برا ی آن مدل درنظر گرفته است. هر اندازه ای که دوربین برای آن تنظیم و ساخته شده باشد، همه عکسها بر مبنای آن حساسیت گرفته خواهند شد. حساسیت برای یک سنسور نوری CCD به صورت ISO بیان می شود. حساسیت سنسور نوری در دوربین های دیجتال کمپکت معمولا” ۱۰۰ ایزو است. بعضی از دوربینها دارای قابلیت تغییر ایزو یا حساسیت فیلم از طریق تقویت سیگنالهای الکترونیکی هستند. این کارکرد باعث می شود که حتی در زیر نور ضعیف هم بتوان عکاسی کرد ولی عکسی که شما دریافت خواهید کرد، دارای برفک و پارازیت خواهد بود.

کار روی عکسها درون دوربین

دوربین دیجیتال در حقیقت کامپیوتر کوچکی است که با آن نه تنها می توان عکس گرفت ، بلکه می توان در سازماندهی و نشان دادن عکسها هم از آن استفاده کرد. امکانات موجود در دوربینهای مختلف فرق می کنند در زیر چند نمونه مرسوم آنها آورده می شوند.

ذخیره عکسها در پوشه های مختلف

یک کارت حافظه دوربین می تواند دهها و بلکه صدها عکس را در خود جای دهد. در بسیاری مواقع ، بهتر است که عکسها را در پوشه ها ی مختلف کارت ذخیره کرد. مثلا” فرض کنیم که می خواهید به یک مسافرت دور اروپا بروید و از شهرهای چند کشور مختلف دیدن کنید. از طریق سازمان دادن و درست کردن پوشه های مختلف و جای دادن عکسها درون آنها، راحت تر می توانید به خاطر بیاورید که کدام عکس را در چه محلی انداخته اید. به این طریق، نمایش دادن عکسها هم کار راحت تری خواهد بود و هر زمان که تصمیم به نمایش عکس های شهر مشخصی بگیرید، می توانید بلافاصله و سریع به پوشه شهر مربوطه بروید.

تنظیم نامگذاری عکسها

بعضی از دوربینها از نامگذاری استاندارد استفاده می کنند، یعنی یک فایل عکس را با یک حرف و سه یا چهار شماره نامگذاری می کنند . زمانیکه ارقام تمام شدند، مجددا” دوربین از صفر شروع می کند. بعضی دیگر از مدلها به محض اینکه کارت حافظه جدید را در آن می گذارید، کنتور شماره عکس صفر می شود و شماره ها از نوع شروع می شوند. در اینگونه مدلها زمانیکه عکسهای خود را از دوربین به کامپیوتر منتقل می کنید، خطر این وجود دارد که عکسهای هم نام سابق حذف و عکسهای جدید جایگزین آنها شوند. به این دلیل حتما” کنترل کنید که آیا، دوربین شما می تواند شماره پشت سر هم به عکسها بدهد ، بدون اینکه کنتور آن صفر شود یا نه. یک راه مناسب جهت مقابله با این خطر، این هست که عکسها را در پوشه های خاص خود ذخیره کنید و همه عکسهای قدیمی و جدید در یک پوشه ذخیره نشوند.

حذف کردن عکسها

عکسهای ناجور و نامطلوب را می توانید بلافاصله پس از رویت پاک کنید. هم چنین می توانید در پایان یک روز همراه با عکاسی ، عکسها را یک به یک رویت کنید و آنهایی را که نمی خواهید، پاک کنید. به این طریق می توانید، جا برای عکسهای جدید خود ایجاد کنید.

محافظت کردن عکسها

جهت اینکه اشتباها” عکسی را پاک نکنید، می توانید عکس یا عکسهای مطلوب و مورد نظر را محافظت کنید.

کارکردهای دیگری هم روی بعضی از دوربینها وجود دارند، که با مطالعه دفترچه دوربین خود می توانید به وجود آنها پی ببرید. بعضی از این کارکردها عبارتند از :

* گذاشتن صدا و یا فیلم متحرک در دوربین و دسترسی به آنها

* مطالعه جزئیات عکس از طریق بزرگ کردن تمام یا قسمتهایی از عکس

* نمایش اطلاعات مربوط به تنظیمات عکس (شاتر و دیافراگم)

* نمایش اتوماتیک عکسها

* علامت گذاری و مشخص کردن عکسهایی که باید چاپ شوند.