مشاهیر اصفهانی

عارفان فیلسوفان

بابا رکن الدین – علی بن سهیل-شیخ اسدالله ایزدگشسب شمس گلپایگانی – صاحب ابن عباد – مهدی گلشنی – محمد صادق تخته فولادی – شیخ حسن اصفهانی (مقدادی اصفهانی)معروف به نخودکی-سید محمد صمصام-اقا محمد بیدابادی.ملا محسن فیض کاشانی-

دانشمندان

مولانا ابوالقاسم بن ابوطالب میرحسینی فندرسکی-محمد باقر مجلسی – غلامحسین ابراهیمی دینانی – حاج اقا رحیم ارباب – سیده نصرت امین(بانو امین) – فاضل اصفهانی- شیخ مرتضی ریزی-

شاعران ادیبان و نویسندگان

صفای فردینی- صائب تبریزی-جمال الدین عبدالرزاق اصفهانی- سید جعفر خاکشیر-سروش گرجی-محمد جواد شریعت-محمد علی جمال زاده- هوشنگ گل شیری -ادیب برومند-محمد علی مکرم حبیب ابادی-داراب افسر بختیاری-رجب علی گلزار اصفهانی-عبدالرحیم اصفهانی

سیاسیون

رجبعلی مزروعی-فضل الله صلواتی – محمد عطریانفر-احمد جنتی-مجید شریف واقفی-سید محمد بهشتی-عبدالله نوری-سرار مریم بختیار

مذهبیون

سید ابوالحسن شمس ابادی-ایت الله اشرفی اصفهانی-محمد تقی رازی-محمد حسین اشنی-نورالدین قودجانی اشنی-میرزا جهانگیرخان قشقایی

پزشکان

حکیم شفایی-پرویز دبیری

خوشنویسان

رضا عباسی- علیرضا عباسی تبریزی-حبیب الله فضائلی-محمد کاظم واله اصفهانی- بدیع الزمان تبریزی-عبدالرحیم اصفهانی-سید شمس الدین ابو الوفا حسینی.باباشاه اصفهانی-سید علی اکبرگلستانه

بازیگران و کارگردانان

اردشیر احمدی-محمد حقیقت-محسن هرندی-عبدالحسین سپنتا-قدرت الله ایزدی-رضا ارحام صدر-حسن اکلیلی-جهانبخش سلطانی-زری خوشکام-پور اندخت مهیمن-مهدی سلوکی- مهدی کیانی(بازیگر)- حامد کمیلی- لونا شاد-اصغر فرهادی-رضا بدیعی -کیومرث پور احمد- محمد علی کشاورز-نصرت الله وحدت-مهدی پاکدل-جهانگیر فروهر – امرالله احمدجو-حسین پاکدل-اکبرخواجویی- سروش صحت-علی خودسیانی- مهرداد ضیایی- مهدی باقر بیگی-همایون اسعدیان – محبوبه هنریان- رسول صدعاملی-محمد علی نجفی

معمارسنتی

علی پنجه پور

نقاشان و نگارگران

رضا عباسی- علیرضا عباسی تبریزی-نصرالله حسینی امامی-سید جعفر رشتیان-میرک اصفهانی معروف به آقا میرک-بوطالب مقیمی-حسین مصورالملکی-حسنعلی وزیری-بوالحسن غفاری-کمال الملک(محمد غفاری)-ابوالحسن نقاشباشی -محمود فرشچیان- کلارا آبکار-آیدین آغداشلو –

موسیقی دانان نوازندگان خوانندگان

حسن کسایی- جلیل شهناز- جلال الدین تاج اصفهانی-علی رستمیان-حسام الدین سراج- جمشید محبی- لیلا فروهر- نصرالله معین – علیرضا افتخاری – محمد اصفهانی-حسن شمائی زاده-هوشمند عقیلی-علی اکبر گلپایگانی-ایرج(حسین خواجه امیری)-علی تجویدی- احسان خواجه امیری-عبدالوهاب شهیدی

نظامیان

سردار مرتضی طلایی-حسین خرازی-سید یحیی صفوی-احمد رضا رادان-

ورزشکاران

مجید بصیرت- منصور ابراهیم زاده-قاسم حدادی فر- رسول کربکندی-محمود یاوری-محمود کریمی-محرم نویدکیا-علیرضا نصر آزادانی – محمدرضا باتوانی

اصفهان، یکی از پایتخت های فرهنگ و هنر ایران زمین است. جای جای این شهر تاریخی، مملو از نشانه هایی از تمدن و فرهنگ ناب ایران زمین است که بخشی از تاریخ پر افتخار این مرز و بوم را گواهی می دهد. از گنبدهای فیروزه ای مساجدش تا کلیساهای ۴۰۰ ساله و هنر صنعتگران و نقاشان و خطاطان و میناکاران و خاتم کاران،‌ همه و همه، اصفهان را مقصد با پرستیژ برای گردشگران تبدیل کرده که البته طبیعت گردی در آن، کمی مورد غفلت بوده است.

طبیعت اصفهان، این شهرلاجوردی که چونان نگارستانی دلپذیر، و مرواریدی گران‌بها و بی‌بدیل در مرکز فلات ایران زمین خوش می‌درخشد، در عصر ماشینی امروز که رشد قارچ ‌گونه صنایع آلاینده محیط زیست انسان و موجودات زنده را به خطر انداخته بر خلاف زاینده رودش هنوز زنده است.

ما در اصفهان، با بلوارهای تماشایی و کاخ ها و مناره هایی که شکوه صفویه و زندیه را به تصویر می کشند روبرو هستیم. جایی که نقش جهانش، جلوه گاهی از شکوه معماری ایرانی و اسلامی بوده و بسیاری از شرق شناسان و غرب شناسان ایرانگرد را شیفته طنازی این سرزمین هنرگرای ایران زمین کرده است.

اگر به اصفهان سفر کردید، علاوه بر خرید صنایع دستی فوق العاده زیبا و جذاب اصفهانی ها و گردش در میان پل ها و مناره ها و کلیساها و امکان گردشگری مهم آن، طبیعت گردی در نصف جهان را نیز فراموش نکنید. مخصوصا که برای کوله پشتی گردها، بهار نصف جهان، یکی از رویایی ترین فصل ها برای اصفهان گردی خواهد بود.

۱- کویر مرنجاب

لذت تماشای تپه های شنی، لمس آرامش کویر، قدم زدن در شن های نرم و گرم و دیدن جاذبه ای همچون دریاچه نمک از جمله دلایلی است که می تواند شما را راهی شهرستان آران و بیدگل و کویر مرنجاب کند. این کویر یکی از مقاصد مهم گردشگری در کشور می باشد و با چشم اندازهای مختلف از کویر بسیاری از گردشگران را به سوی خود می کشاند.

در سفر به این منطقه می توانید از چاه تاریخی دستکن در قسمت شرق کویر، قلعه مرنجاب و قنات آن نیز بازدید نمایید و با استفاده از امکانات موجود، شترسواری و موتور چهارچرخ را نیز تجربه کنید.

بهترین فصل سفر: اوایل آبان تا اوایل اردیبهشت

آدرس: شمال شهرستان آران و بیدگل

راه دسترسی: برای رسیدن به این کویر می توانید از سه راه استفاده نمایید:

* از شهر آران و بیدگل به سمت پادگان ارتش حرکت کنید و سپس از یک جاده خاکی به طول ۴۵ کیلومتر برای رسیدن به مرنجاب استفاده کنید.

* با استفاده از مسیر پارک ملی کویر که از پیشوا آغاز می شود و در مسیر آن مبارکیه، قصر بهرام و کاروانسرای سفیدآب قرار دارند، به مرنجاب می رسد.

نکته : توجه داشته باشید که برای تردد در این جاده تا سفیدآب نیاز به مجوز از سازمان حفاظت از محیط زیست استان سمنان می باشد.

* از شهر آران و بیدگل به سوی ابوزیدآباد بروید و پس از گذر از کاروانسرای سفیدآب، به مرنجاب برسید.

۲- کویر ورزنه

ورزنه نام منطقه ای کویری با وسعت ۱۷۰۰۰ هکتار در استان اصفهان است که با نام کویر خارا نیز شناخته می شود. وجود اشکال گوناگون و متنوع از تپه های ماسه ای از جمله تپه های ماسه ای طولی، تپه های ماسه ای هلالی و هرم های ماسه ای که با وزش باد در هر لحظه شکل تازه ای به خود می گیرند، ورزنه را به یکی از مناطق کویری کم نظیر در کشور تبدیل کرده است. فقط توجه داشته باشید که حضور یک راهنمای محلی از قسمت های ضروری رفتن به کویر ورزنه می باشد.

بهترین فصل سفر: اوایل آبان تا اوایل اردیبهشت

آدرس: قسمت شرقی محور ارتباطی حسن آباد به ورزنه

راه دسترسی: قسمت غربی این کویر از ۵ کیلومتری جنوب ورزنه تا حسن آباد به راحتی قابل دسترس است.

برای رفتن به قسمت شرقی، باید از ماشین های دو دیفرانسیل استفاده کنید. می توانید از نواحی غربی به صورت آفرود ماسه ها را پشت سر بگذارید تا به آن سوی کویر برسید.

همچنین می توانید از حاشیه جنوبی رودخانه زاینده رود در شهر ورزنه راه خود را ادامه دهید و خودتان را به قسمت شرقی کویر برسانید.

۳- آبشار آب ملخ

درست است که شهر اصفهان در منطقه ای تقریبا کویری واقع شده اما در اطراف آن می توانید طبیعتی متفاوت را شاهد باشید. یکی از جاذبه های مهم طبیعی آبشار آب ملخ می باشد که در اثر سقوط تخته سنگ شکل گرفته و در شهرستان سمیرم واقع است. این آبشار به عنوان یکی از آبشارهای عجیب و خطرناک ایران شناخته می شود.

گفته می شود که آب این آبشار همچون یک آفت کُش می تواند ملخ ها را از پای درآورد و باعث مرگ آنها شود. همین ویژگی عجیب و ساختار متفاوت آبشار، افراد را مجاب می کند تا سری به آن بزنند و از این شاهکار طبیعت لذت ببرند.

بهترین فصل سفر: بهار و تابستان

آدرس: ۶۰ کیلومتری شهر سمیرم و ۱۶۰ کیلومتری مرکز اصفهان

راه دسترسی: برای رسیدن به این آبشار باید خود را به شهر سمیرم اصفهان برسانید و از آنحا وارد جاده ی سمیرم- یاسوج شوید. با پشت سر گذاشتن روستایی به نام چهار راه، جاده ای خاکی وجود دارد که با ورود به آن به دو، دوراهی برخورد می کنید. هر دو را به سمت چپ بروید تا در نهایت به روستای آب ملخ برسید. از روستای آب ملخ تا آبشار حدود یک ساعت پیاده روی در کنار رودخانه را در پیش دارید.

۴- تالاب بین المللی گاوخونی

تالاب بین‌المللی گاوخونی یکی از تالاب های مشهور ایران می باشد که بخش بزرگی از آن در استان اصفهان واقع است و باقیمانده ی آن نیز در استان یزد قرار دارد. یکی از ویژگی های جالب توجه این تالاب این است که هم مرز با کویر می باشد و یک سوی آن به کویر مرنجاب منتهی می گردد.

آب تالاب گاوخونی از زاینده رود تامین می شود و عمیق ترین قسمت آن حدود ۱۵۰ سانتی متر عمق دارد. وجود این تالاب باعث شده تا سالانه پرندگان مهاجر، راهی این منطقه شوند و محیطی مناسب را برای پرنده نگری ایجاد کنند.

بهترین فصل سفر: فصل مهاجرت پرندگان ( فصول سرد سال )

آدرس: در ۳۰ کیلومتری شهر ورزنه و ۱۴۵ کیلومتری جنوب شرقی شهر اصفهان

راه دسترسی: برای رسیدن به تالاب گاوخونی می توانید از راه های زیر استفاده کنید:

اصفهان- جوزدان- برسیان- اژیه- تالاب گاوخونی

اصفهان- کوهپایه- هرند- اژیه- ورزنه- تالاب گاوخونی

اصفهان- زیار- برسیان- اژیه- ورزنه- تالاب گاوخونی

اصفهان- کوهپایه- هرند- قورتان- ورزنه- تالاب گاوخونی

۵- آبشار نیاسر

آبشار نیاسر یکی از زیباترین جاذبه های طبیعی اصفهان می باشد که در شهر کاشان واقع شده است. این آبشار از چشمه ای موسوم به چشمه تالار سرچشمه می گیرد و از روی سنگ های آهکی و رسوبی به پایین سرازیر می شود. انحلال سنگ آهک توسط جریان های زیرزمینی در طول سالیان دراز استالاکتیت ها و استالاگمیت هایی را در بدنه ی آبشار ایجاد کرده و بر زیبایی آن افزوده است.

بهترین فصل سفر: فصل زمستان در اوج پرآبی آبشار

آدرس: کاشان – نیاسر – محله سر کمر (شهید بهشتی)

راه دسترسی: با خروج از شهر اصفهان در امتداد بلوار آزادگان، پس از عبور از میمه، وارد جاده فرعی کاشان – موته شوید و با استفاده از تابلوهای راهنما آبشار را بیابید.

۶- منطقه حفاظت شده گلستان کوه

در نزدیکی شهر خوانسار و در فاصله ی حدود ۱۵ کیلومتری آن، کوهی به نام گلستان کوه وجود دارد که با ارتفاع ۳۶۳۱ متری خود ار جنوب غربی به شمال شرقی کشیده شده است. در دامنه های این کوه، منطقه ای حفاظت شده به نام گلستان کوه با وسعت ۱۷۰۰۰ هکتار قرار دارد که با ویژگی های متفاوت خود و گنجینه های طبیعی بسیار به عنوان یک منطقه ی مهم و تفرجگاه مناسب شناخته می شود.

وجود گیاهان دارویی، چشمه های متعدد و گل افسانه ای لاله واژگون از جمله جاذبه های مهم منطقه گلستان کوه به شمار می روند.

بهترین فصل سفر: از اوایل اردیبهشت تا اواخر خرداد برای دیدن لاله های واژگون، لذت بردن از طبیعت و آب و هوای مطبوع در تابستان و تفریحات زمستانی و برف بازی در فصول سرد.

آدرس: ۱۵ کیلومتری شهر خوانسار

راه دسترسی: برای رسیدن به این منطقه خودتان را به خوانسار برسانید که راه‌های ارتباطی آن از خمین – گلپایگان و اصفهان – داران می باشد. سپس سراغ روستای دره بید را در ۱۵ کیلومتری این شهر بگیرید. در مسیر می توانید از علامت هایی با گل لاله واژگون برای پیدا کردن محل استفاده کنید.

۷- قنات دو طبقه مون

قنات مون تنها قنات دو طبقه در جهان است که در هر طبقه ی آن آب به صورت جداگانه و مستقل جریان دارد و از هیچ طبقه ای به دیگری نفوذ نمی کند. این شاهکار شگفت انگیز ۸۰۰ ساله به عنوان تنها قنات دو طبقه جهان در تاریخ ۲۶ تیرماه ۱۳۹۵ در اجلاسیه استانبول ترکیه به عنوان بیستمین اثر ایران به ثبت جهانی رسیده است و با شماره ۹۰۲۳ در سال ۸۲ در فهرست آثار ملی ایران قرار دارد.

بهترین فصل سفر: همه فصول سال

آدرس: اردستان – محله مون

۸- پارک ملی کلاه قاضی

پارک ملی کلاه قاضی، منطقه ای به مساحت حدود ۴۷۱۴۲ هکتار را شامل می شود که از تنوع پوشش گیاهی و زیست جانوری برخوردار می باشد و هیچگونه سکونتگاه انسانی در آن وجود ندارد. این منطقه در زمان صفویان تا دوره ی قاجار به عنوان شکارگاه سلطنتی مورد استفاده قرار می گرفته است.

رشته کوه های شیدان و کلاه‌قاضی، وجود ۲۵۲ گونه گیاهی همچون درمنه، گل گندم، شقایق وحشی، لاله وحشی، اسپند، خارشتر، گیاهان دارویی و درختان و درختچه‌ها و  ۱۷ گونه پستاندار، ۴۴ گونه پرنده، ۱۱ گونه خزنده و یک گونه دوزیست، از جمله دیدنی های این پارک ملی می باشد.

بهترین فصل سفر: همه فصول سال

آدرس: ۳۶ کیلومتری جنوب شرقی شهر اصفهان

راه دسترسی: جاده آسفالته اصفهان ـ شیراز از حاشیه ی شمالی و غربی پارک ملی کلاه قاضی گذر می کند و به راحتی می توانید به آن دسترسی پیدا کنید.

۹- چشمه و آبشار لادر

چشمه لادر در واقع مجموعه ای از چشمه ها را شامل می شود که که در دل کوه های مشرف بر کمربندی غرب خمینی شهر قرار دارند. آب پس از خروج از این چشمه ها از روی صخره ای به سمت پایین سرازیر می شود و با وجود کم آب بودن بسیار زیبا به نظر می رسد. گردشگران زیادی برای گذراندن ساعاتی خوش به اطراف این آبشار می آیند.

بهترین فصل سفر: همه فصول سال

آدرس: ۳۰ کیلومتری اصفهان – خمینی شهر

راه دسترسی: در مسیر اصفهان به نجف آباد وارد جاده دو شاخ به سمت اصغرآباد می شویم که ما را به جاده کمربندی می رساند. پس از ورود به کمربندی، جاده فرعی آسفالته شما را تا پای چشمه و آبشار می رساند.

۱۰- آبشار طامه

در شهرستان نطنز و در انتهای روستایی به نام طامه آبشاری وجود دارد که آب خود را از کوه های کرکس تامین می کند و در مسیر صعود به قله در میان طبیعتی چشم نواز، قرار گرفته است. ارتفاع آبشار طامه حدود ۲۳ متر می باشد و آب آن پس از گذر از منطقه دلاوان به سمت آبشار سرازیر می گردد.

بهترین فصل سفر: همه فصول سال

آدرس: ۳۰ کیلومتری اصفهان – خمینی شهر

راه دسترسی: وارد جاده اصفهان – نطنز شوید و پس از خروج از جاده ی اصلی و دور شدن از اتوبان در نزدیکی دانشگاه آزاد واحد نطنز، راه خود را در یک جاده ی فرعی موسوم به جاده امیریه ادامه دهید تا به روستای طامه برسید. از ماشین پیاده شوید و وارد دره ای به نام پاپول شوید که در امتداد باغ های روستا قرار دارد. در انتهای این دره می توانید آبشار طامه را ببینید.

۱۱- آبشار پونه زار

آبشار پونه‌زا، آبشاری زیبا و چشم نواز است که آب خود را از سرچشمه های متعددی در ارتفاعات زاگرس مرکزی تامین می کند و به عنوان ششمین آبشار مرتفع ایران شناخته می شود. رویش پونه در آبراهه های این آبشار سبب شده تا آن را به این نام بخوانند. رویش خزه های سرسبز در محل ریزش آب و وجود درختان زرشک وحشی در محوطه آبشار، بر زیبایی آن افزوده است.

بهترین فصل سفر: همه فصول سال

آدرس: ۲۵ کیلومتری غرب فریدون‌شهر

راه دسترسی: پس از خروج از فریدون شهر به یک سه راهی می رسید که سمت راست آن شما را به سمت روستای چقیورت در ۱۳ کیلومتری آبشار هدایت می کند. در کنار جاده تابلو آبشار را خواهید دید. در اینجا باید ماشین را پارک کنید تا پس از ۳ کیلومتر پیاده روی در شیب نسبتا ملایم رو به پائین و ۲۰۰ متر به سمت پایین به طرف دره در یک شیب تند و ریزشی به پونه زار می رسید.

۱۲- غار پریان

غار پریان یکی از جاذبه های زیبای اصفهان است که در فاصله ۸ کیلومتری روستای ابیانه قرار دارد. این غار در سال ۱۳۷۹ کشف شد و غارنواردان تا کنون موفق شده اند حدودد ۱۱ تالار را در آن کشف کنند.

چاه‌های خطرناک که در جای جای غار وجود دارند پیمایش کامل آن را بدون تجهیزات غیر ممکن می سازند اما در صورت آشنایی به فنون غارنوردی و همراه داشتن وسایل و لوازم مورد نیاز و با استفاده از راهنما و نقشه غار می توانید از پشمایش آن لذت ببرید.

بهترین فصل سفر: همه فصول سال

فاصله از اصفهان: ۱۸۰ کیلومتر

راه دسترسی: برای رفتن به غار پریان به شهر میمه بروید و از شرق این شهر خارج شوید تا پس از حدود ۲۰ کیلومتر رانندگی به ۵۰۰ متری دهانه ی غار برسید. حالا باید یک کوهپیمایی با شیب تند را انجام دهید تا به غار برسید.

۱۳- غار فریدون

یکی از جاذبه های طبیعی استان اصفهان، غار فریدون است که از نظر باستان شناسی دارای اهمیت بسیاری می باشد و تونلی دست کن از زمان باستان در آن دیده می شود. گفته می شود فریدون پیشدادی به هنگام فرار از دست ضحاک مدتی را در کوه های این منطقه به سر برده و در این غار زندگی کرده است. پیمایش غار بدون طناب و ابزار کوهنوردی کاری دشوار و خطرناک می باشد و برای دیدن آن باید از لوازم و تجهیزات غارنوردی استفاده کنید.

بهترین فصل سفر: همه فصول سال

فاصله از اصفهان: ۷۰ کیلومتر جنوب شرق اصفهان و ۱۸ کیلومتری غرب روستای پیکان

۱۴- آبشار طرزه

در منطقه پشتکوه شهرستان فریدونشهر و در نزدیکی روستایی به نام طرزه، آبشاری وجود دارد که با نام آبشار طرزه شناخته می شود و حدود ۴۰ متر ارتفاع دارد. آب این آبشار از ارتفاعات زاگرس مرکزی سرچشمه می گیرد و در تمام فصول سال جلوه ی زیبایش را حفظ می کند.

بهترین فصل سفر: همه فصول سال

فاصله از اصفهان: ۲۸۰ کیلومتر

راه دسترسی: برای دیدن این آبشار از اصفهان به سوی داران حرکت کنید تا به سه راهی فریدونشهر برسید. مسیر خود را به سمت فریدونشهر ادامه دهید و پس از رسیدن به شهر وارد جاده فریدونشهر به سیبک شوید. ادامه ی مسیر را در جاده قلعه سرخ، میدانک اول و دوم و جاده پشتکوه موگویی به پشندگان طی کنید تا به روستای طرزه برسید.

۱۵- آبشار شاه لولاک

شاه لولاک نام آبشاری با ارتفاع ۷۰ متر است که در شهرستان لنجان قرار دارد. مردم محلی آن را با نام آبشار هولوکی نیز می شناسند و برای گذران اوقات فراغت به اطراف آن می آیند. آب این آبشار از چشمه ای در قلب دیواره ی آن سرچشمه می گیرد و میزان آبدهی آن در طول سال متغیر است. در بهار آبشار دیگری به ارتفاع ۹۰ متر در نزدیکی شاه لولاک به وجود می آید و در زمستان قندیل های یخی جلوه ی دیگری به آبشار می دهند.

وجود مجموعه تفریحی و ورزشی در پایی آبشار این امکان را به گردشگران می دهد تا اوقات خوشی را در میان طبیعت سپری کنند.

بهترین فصل سفر: همه فصول سال

فاصله از اصفهان: ۷۳ کیلومتر

راه دسترسی: وارد جاده اصفهان به شهرکرد شوید تا به چهار راه شهر باغ بهادران برسید. به سمت چپ بچیپید و تا شهر چرمهین مسیرتان را ادامه دهید.از راه جاده کمربندی تا میدان شهرداری چرمهین بروید و وارد بلوار آبشار شوید تا به آبشار شاه‌لولاک برسید.

و همچنین مکان های دیدنی دیگر کلیک کنید

میدان امام- عمارت عالی قاپو- ۱۳۵۶

پل خواجو- ۱۳۴۹

میدان امام اصفهان- ۱۳۴۷

سی و سه پل-  ۱۲۸۴

بازار اصفهان

تاکسی فیات های مشکی اصفهان- ۱۳۴۷

میدان امام- ۱۳۵۶

سی و سه پل ۱۲۳ سال قبل

جهان پهلوان تختی در چهلستون اصفهان- دهه ۴۰

تخت فولاد- تکیه بابا رکن- خیابان سعادت آباد- ۱۳۴۷

ابتدای خیابان شیخ بهایی- دهه ۵۰

برج کبوتر مرداویج- ۱۲۷۲ شمسی

بازار طلا فروشان اصفهان- ۱۳۴۷

اولین عکس از پل خواجو- ۱۲۳۰

عکس از سی و سه پل – ۱۳۵۲

شهید شیرودی- مقابل پل خواجو- دهه ۵۰

پل خواجو – ۱۳۵۶

عمارت عالی قاپو- جنگ جهانی اول

نمایی متفاوت از پل خواجو – اواخر دوره قاجار
اون بنای وسط پل خواجو را ببینید.

دوچرخه سواران اصفهانی در  سال های ۱۳۳۰
اصفهان رکورد بیشترین تعداد دوچرخه سوار را در ایران داشته.

لیست خبرگزاری های اصفهان

اصفهان امروز

صاحب نیوز

ایمنا

آی سی تی نیوز

اصفهان شرق

شرق اصفهان

اصفهان مدیا

تابناک

تبسم

روزنامه اصفهان زیبا

روزنامه نصف جهان

رویش

استانداری اصفهان

عصر اصفهان

ندای اصفهان

دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی استان اصفهان یکی از دانشگاه‌های دولتی تیپ یک ایران و تحت پوشش وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در استان اصفهان است.

دانشکده‌ها

دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی استان اصفهان مشتمل بر هفت دانشکده‌است:

• دانشکده پزشکی
• دانشکده دندانپزشکی
• دانشکده پرستاری و مامائی
• دانشکده داروسازی
• دانشکده بهداشت
• دانشکده توانبخشی
• دانشکده مدیریت و اطلاع‌رسانی
• دانشکده‌های علوم تغذیه و فناوریهای نوین نیز اخیراً تشکیل شده‌اند.

تاریخچه

آموزشگاه عالی بهداری اصفهان در آذرماه سال ۱۳۲۵ با حضور جمعی از مسؤولان وقت، از جمله «دکتر اقبال»، استاد دانشکده پزشکی تهران و وزیر بهداری، «پرفسور اوبرلن» رئیس دانشکده پزشکی تهران و «دکتر مصطفی حبیبی گلپایگانی» استاد آن دانشکده و بازرس آموزشگاه، در خانه ی کوچکی واقع در خیابان احمدآباد اصفهان افتتاح گردید. در آن زمان دانشجویان بعد از چهار سال تحصیل موفق به اخذ درجه بهدار می شدند.

منزل مزبور متعلق به یکی از نیکوکاران اصفهان بود و قرار بود این محل برای همیشه در اختیار آموزشگاه باشد و در مجاورت آن نیز به منظور آموزش بالینی، بیمارستانی احداث شود که متأسفانه به دلایلی این امر محقق نشد. به همین دلیل آموزشگاه برای تعیین محل برگزاری کلاسهای خود با اداره فرهنگ وقت مذاکره کرد و در نتیجه پس از مذاکرات، موافقت شد از کلاسهای دبیرستان سعدی برای درسهای نظری و همچنین از آزمایشگاههای آن دبیرستان برای کارآموزی عملی دانشجویان استفاده شود. پس از مدت کوتاهی آموزشگاه عالی بهداری به طور کامل در دبیرستان سعدی مستقر شد.

در سال ۱۳۲۹ هجری شمسی دانشکده پزشکی در جوار آموزشگاه عالی بهداری تأسیس شد که دانشجویان پس از شش سال تحصیل در آن موفق به اخذ درجه دکترا می شدند. در همین سال بود که به همّت دکتر حکمی زمینهای وسیع هزار جریب برای تأسیس دانشگاه خریداری و عملیات ساخت دانشکده پزشکی نیز آغاز شد.

در سال ۱۳۳۴ و زمانی که قسمتی از این ساختمان آماده شد، آموزشگاه عالی بهداری نیز به این مکان منتقل گردید. در همین سال دانشکده داروسازی تأسیس و به صورت مشترک با دانشکده پزشکی اداره می شد. در سال ۱۳۳۷ دانشکده داروسازی از پزشکی مجزا شد و همزمان نیز دانشکده ادبیات در کنار این دو دانشکده فعالیت خود را آغاز نمود. بدین ترتیب موجودیت دانشگاه اصفهان با سه دانشکده پزشکی، داروسازی و ادبیات از ۲۹ آذرماه سال ۱۳۳۷ و انتصاب اولین رئیس دانشگاه تحقق یافت.

پس از ادغام آموزشگاه عالی بهداری در دانشکده پزشکی در سال ۱۳۴۱، این دانشکده نخست با ۹ نفر عضو هیأت علمی فعالیت می کرد. در این زمان آموزش عملی دانشجویان در آزمایشگاههای دبیرستان سعدی و سپس در آزمایشگاههای هزارجریب انجام می شد. کارآموزی بیمارستانی نیز در بخشهای بیمارستان خورشید و درمانگاههای آن زیر نظر دانشیارانی که ریاست بخشهای مربوطه را بر عهده داشتند، انجام می گردید. کارمندان و اساتید، بر اساس آئین نامه دانشکده پزشکی در ابتدا به وسیله کمیسیون مخصوصی انتخاب و سپس با مسابقه ای که در دانشکده پزشکی تهران برگزار می گردید، انتخاب
می شدند. افزون بر آن تعدادی هم بصورت حق التدریسی به عنوان استاد مشغول به کار شدند.

در شهریورماه ۱۳۴۶ همزمان با تصویب قانون تشکیل هیات امناء و تعیین رئیس جدید دانشگاه، فعالیتهای دانشگاه صورت نوینی به خود گرفت. در این دوره ساختمانهای مختلفی برای دانشکده ها در کوی دانشگاه، واقع در خیابان هزارجریب ایجاد شد، دوره های تخصصی پزشکی شروع به کار کرد، دو واحد آموزشگاه عالی داروئی و آموزشگاه عالی پرستاری و دوره شبانه و رشته لیسانس علوم آزمایشگاهی دائر گردید و کلینیک ویژه دانشگاه در مراکز پزشکی آیت الله کاشانی، خورشید و امین شروع به کار کرد.

پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی، روند افزایش تعداد دانشکده ها و رشته های تحصیلی در مقاطع گوناگون روبه فزونی گذاشت و بالا رفتن انتظارات و نیازهای جامعه به خدمات سلامت، ضرورت پاسخگویی را جدی تر نمود. گستردگی خدمات ارائه شده در حیطه سلامت، لزوم فراهم آوردن زمینه برای آموزشهای بالینی و نیاز به توجه ویژه به مقوله بهداشت و درمان، ایده استقلال دانشگاههای علوم پزشکی را مطرح کرد و سرانجام در سال ۱۳۶۴ با تصویب قانون تشکیل وزارت بهداشت، درمان وآموزش پزشکی، با انتزاع دانشگاه اصفهان مجموعه پیشگفت تحت عنوان دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی اصفهان به حیات خویش ادامه داد. حیاتی که با شروع در سال ۱۳۲۵، هماره در طول تاریخ آکنده از عطر خدمت رسانی بی دریغ به مردم و ساحت مقدس علم بوده و همیشه چراغی فرا راه بالندگی و رشد دینی، فرهنگی و علمی در میهن عزیزمان، ایران اسلامی و سرتاسر جهان بوده و خواهد بود.

از روزگاران کهن تا کنون به نام‌های:  الیهودیه (که وجه تسمیه الیهودیه آن بود که در زمان بخت نصر، یهودیان را از بابل کوچ داده و در این مکان ساکن کرده بودند)،صفاهان، صفویان، جی، رشورجی، سپاهان، سپانه، شهرستان، صفاهان، صفاهون، گابا، گابیان، گابیه، گبی، اِسپادانا و نصف جهانسرشناس بوده‌است.پس از فتح توسط اعراب مسلمان و چون در عربی حرف «پ» وجود نداشته به مرور زمان با لهجه و حرف «ص» بصورت «اصفهان» تلفظ گردید.

بیشتر نویسندگان بر این باورند که چون این ناحیه پیش از اسلام، به ویژه در دوران ساسانیان، مرکز گردآمدن سپاه بود و سپاهیان مناطق جنوبی ایران، مانند بختیاری، فارس، خوزستان،سیستان و.. در این ناحیه گرد آمده و به سوی محل نبرد حرکت می‌کردند، آنجا را اسپهان گفته، سپس معرب شده و به صورت اصفهان درآمده‌است.

این شهر نام‌های کهن‌تری هم دارد که با نام کنونی آن، هیچ‌گونه پیوندی ندارد، مانند: گابیان، گابیه، جی، گبی، گی، گابا.

سابقه تاریخ اصفهان به قدمت تاریخ ایران است. بنای اصفهان را به طهمورث، سومین پادشاه از سلسله پیشدادیان نسبت داده اند، اصفهان در تاریخ قدیم به نام (گی) در پارس علیا معرفی گردیده، این شهر محل تقتطه رههای عمده و اقامتگاه سلطنتی پادشاهان هخامنشی بوده است.

استرابون جغرافیدان یونانی در ۲۰۰۰ سال قبل، از اصفهان بعنوان مرکز کشور ایران نام برد. مسلمانان این شهر را (جی) و در طول تاریخ به نامهای اسپاهان یا شهر سواران و همچنین صفاهان و صفاهون گفته شده است.

از مراجعه به منابع موجود تاریخی چنین بر می آید که کلمه “اسپاران” بطلیموس” سپاهان” پهلوی و “اصفهان” عرب و “اصفهان” امروز لفظی قدیمی است و به احتمال قریب به یقین کلمه ای پهلوی است و ریشه قدیمی تر از پهلوی آن مکشوف نیست. در عهد اشکانیان اصفهان مرکز و پایتخت یکی از ایالت های وسیعی بود که تحت فرمان ملوک اشکانی قرار داشت. در دوره ساسانیان، اصفهان محل سکونت و قلمرو و نفوذ “اسپوهران” یا اعضای هفت خانواده بزرگ ایرانی که مشاغل عمده و مناسب سلطنتی در اختیار داشتند، بود.

بعد از اسلام، اصفهان مانند دیگر شهرهای ایران تا اوایل قرن چهارم تحت سلطه اعراب بود و در زمان منصور خلیفه عباسی، مورد توجه قرار گرفت و به حاکم این شهر دستور داده شد در عمران و آبادانی آن کوشا باشد.

در سال ۳۱۹ هـ.ق. مرداویج زیاری اصفهان را متصرف شد و آن را به پایتختی برگزید و جشن سده را هرچه باشکوه تر در این شهر برپا کرد.

در سال ۳۲۷ هـ.ق. اصفهان به تصرف رکن الدوله دیلمی درآمد و آن را به پایتختی انتخاب کرد و اصفهان دوباره رونق خود را گرفت. در سال ۴۴۳ هـ.ق. اصفهان به دست طغرل پادشاه سلجوقی فتح شد. در سال ۶۳۹ هـ.ق. تحت سلطه مغولها قرار گرفت.

پس از بازگشت سپاه مغول شهر اصفهان مجدداً رونق یافت. سقوط شهر اصفهان و انقراض سلسله صفویه که پس از ۶ ماه محاصره به دست محمود افغان، انجام گرفت. با سقوط شهر اصفهان سلسله صفوی نیز منقرض شد و اصفهان دچار انحطاط شد.

در دوران زندیه و قاجاریه پایتخت کشور به شیراز و تهران انتقال یافت در زمان قاجار پسر ناصرالدن شاه، ظل السلطان زمین و مصالح و آثار تاریخی شهر را به مردم می فروخت و می خواست به هر ترتیبی که شده مخارج قشون خود را که از واحدهای بسیار قوی و منظم کشور بود، تأمین کند.

از ویژگیهای اقتصادی شهر اصفهان در دوره قاجار، درآمد ناچیز زمین و عدم امنیت ملاکین بود. در دوره پهلوی با توجه به شرایط تاریخی و جغرافیایی، شهر اصفهان مورد توجه قرار گرفت، دربازسازی آثار تاریخی آن کوششهای بعمل آمد و توسعه صنعتی شهر و منطقه آغاز شد. اصفهان یکی از شهرهای بزرگ و سیاحتی ایران است.

ورود اسلام و گسترش آن و تأثیر عمیق فرهنگ اسلامی در زیربنای ساخت شهر اصفهان و وجود هنرمندان ایرانی باعث گردید تا یکی از زیباترین شهرهای مذهبی جهان که در آن نمودهای فرهنگی با ارزش از جمله مساجد و مناره ها و مدارس علمیه بود، شکل بگیرد.

در دوره دیالمه، صاحب بن عباد که مردی کریم و فاضل بود، اصفهان را به مرکز علم و ادب و هنر تبدیل کرد و فضلا و دانشمندان را به آنجا کشاند. در همان زمان بود که بارویی با بیست و یک هزار گام به دور اصفهان ساخته شد.

در دوران سلجوقیان آبادانی اصفهان با ساخت مساجد، کوشک ها، باغستان ها و عمارت های باشکوه رونق گرفت و مرکزیت یافت. با حمله مغول صدمات بسیاری به این شهر وارد شد و از رونق و حشمت آن کاسته گردید.

اصفهان در قلب ایران واقع شده و از نظر موقعیت جغرافیایی در ۵۱ درجه ۲۹ دقیقه طول شرقی و ۳۲ درجه ۳۸ دقیقه عرض شمالی در جلگه سبز و خرم زاینده رود و دامنه کوههای زاگرس قرار دارد.

این شهر در فاصله ۴۱۴ کیلومتری جنوب تهران واقع شده است. آب و هوای اصفهان معتدل و فصول چهارگانه آن منظم است. شمال اصفهان تا ۹۰ کیلومتری باز و بادهای خنک شمالی از این طریق می وزد. جنوب و مغرب ایران اصفهان، کوهستانی و شمال و مشرق آن جلگه است به همین علت دارای اختلاف هوا و بارندگی است. متوسط میزان بارندگی در اصفهان حدود ۱۰۰ تا ۱۵۰ ملیمتر است.

مهمترین رودخانه ای که در مرکز فلات ایران جاری است. زاینده رود نام دارد که از ارتفاعات زردکوه بختیاری (کوهرنگ) سرچشمه گرفته و پس از طی مسافتی در حدود ۳۶۰ کیلومتر از مغرب به مشرق منطقه اصفهان را آبیاری می کند و در ۱۴۰ کیلومتری مشرق اصفهان در باتلاق گاوخونی فرو می رود. اصفهان در مرکز فلات ایران واقع شده و منطقه ای است نسبتا کوهستانی، ارتفاع متوسط آن از سطح دریا ۱۵۰۰ متر و کوههای آن از شمال غربی به جنوب شرقی امتداد دارد. ارتفاع کوه صفه در جنوب شرق اصفهان به ۲۲۳۲ متر می رسد. کوه معروف به کرکس به ارتفاع ۳۳۵۰ متر به خط مستقیم در ۵۰ کیلومتری شمال اصفهان واقع شده که اغلب پوشیده از برف است.

حسب مطالعات جغرافا شناسانه فلات مرکزی ایران و مورد توجه قراردادن خصوصیاتی چون دشت پهناور و حاصلخیز، جلگه، آب و هوای گرم و مساعد و آب فراوان برای توسعه زندگی می توان چنین استنباط نمود که قدمت اصفهان به ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ هزار سال قبل از میلاد مسیح (ع) یعنی مقارن آمدن قوم آریا به این خطه می رسد.

آقا میرسید جناب مؤلف کتاب الاصفهان به نقل از طبری بنای این شهر را به اسکندر نسبت می دهد و در این باره می نویسد: چون اسکندر امر کرد، چندین شهر ساخته شود، ۱۲ شهر ساخته شد و همه را اسکندریه نامید. یکی از آنها شهری است در اسپهان که آن را جی گویند. حافظ ابونعیم بنای شهر اصفهان را به اسکندر نسبت داده که بدست جی پسرزاده اصفهانی بنا گردید. شیخ جابرانصاری مؤلف کتاب تاریخ اصفهان و ری که خود از دانشمندان بزرگ و مفاخر شهر اصفهان است، بنای شهر اصفهان را به پادشاهان افسانه ای و ملی ایران نسبت داده و می نویسد: اسپهان از اقدام بلاد است. نخستین بنام جی می خواندند و این نسبت به پادشاهان جیانیست که قرنها پیش از کیانیان و پیشدادیان شاهی ایران داشتند و جی به معنی پاک است و توایخ به اختلاف است بانی را طهمورث گویند که چهار دیه دردشت، جویاره کوشک و کران را به یکدیگر پیوست داده و بعد جمشید برآبادی شهر و نواحی افزوده است.

استاد محمد مهریار بنای شهر را به دست آریاییها که حدود ۲۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح به فلات مرکزی ایران آمده اند دانسته و درباره قدمت شهر چنین می نویسد: شهر اصفهان از جمله بلادی است که شاید تاریخ و ابقه آن به سابقه و قدمت کشور ایران می رسد. از مطالعه مدارک تاریخی و جغرافیایی قدیم چنین دریافت می شود که اصفهان در عهد ساسانیان اهمیتی به سزا داشتند و مخصوصاً جنبه دفاعی آن که مرکز تجمع سپاه بود، بر ارزش جغرافیایی آن افزوده است و نکته دیگر اینکه فعلاً آثار تاریخی که زمان آنها به پیش از ساسانیان برسد در دست نیست و آثاری چون آتشگاه و باروی آن در نصرآباد، دیوار خشتی در مسجد جامع و پل شهرستان از جمله نمونه هایی هستند که از دوره ساسانیان بجا مانده اند. اما به لحاظ عناصری چون ویژگیهای طبیعی منطقه اصفهان، گویشهای باستانی موجود در نواحی اطراف شهر و نیز نام اصفهان و بسیاری از روستاها و شهرهای وابسته به آن مانند: سین، آدریان، آذرخواران، آذرمناباد، سروش آذران، خوزان و فرمان ویسنا و … می توان به قدمت اصفهان به خیلی بیش از ساسانیان پی برد. در کتاب محاسن اصفهان تألیف مافروخی اصفهانی، لغت اصفهان به معنی لشکر خدای نیز آمده است. آقا میرسیدعلی جناب در کتاب الاصفهان چنین می نویسد: اصفهان لفظی است معرب از کلمه اسپاهان اسم چندین دهکده و بلوک و زمینی که شهر کنونی در آن واقع شده است در اواخر قرن دوم هجری تقریباً یکصد و پنجاه سال پس از فتح آنجا مسلمین چند قریه آن را با یک سوء و بارو وصل نمودند و اسم عمومی را معرب ساخته به آنجا گذاردند. بنا به گفته استرابون جغرافی دان یونانی، اصفهان در دوره هخامنشیان، از اقامتگاه ویژه شهریاران و از ولایات بزرگ بوده است.

پیشینه تاریخی اصفهان:

اصفهان بر پایه پژوهشهای باستان شناختی و کاوشهای علمی که در نقاط گوناگون آن از جمله تپه های سیلک، در ۴ کیلومتری باخترشهر کاشان انجام شده، یکی از نخستین مراکز فرهنگی و محل زیست انسان پیش از تاریخ است و درادوار عتیق نقش پلی را داشته که قسمتهای کم ارتفاع شرق فلات ایران را با سرزمینهای کوهستانی غرب پیوند می داده و برای سرمازدگان کوهستان غرب و گرمازدگان و خستگان هوای خشک شرق، محل مناسب و مطلوبی بوده است.

از اصفهان قبل از اسلام، یعنی حکومت مادها و دوره هخامنشیان و اشکانیان و تا حدودی ساسانیان آثار قابل توجهی بر جای نمانده است و هرآنچه از عظمت و شکوه این شهر در کتابهای گوناگون و بیشمار و نیز سفرنامه های متعدد جهانگردان و سیاحان نوشته و نشر یافته است با تمدن و فرهنگ اسلامی و به ویژه شیعی ارتباط تنگاتنگ دارد و در واقع پس از ظهور و بروز آیین اسلام است که ستاره شهر اصفهان طلوع کرده و آن را به کانون فرهنگ و ادب و علم و هنر تبدیل نموده است. آنچه مسلم است استقرار جلگه اصفهان در میان بیابانها و کوههای خشک مرکزی ایران از یکطرف و اهمیت و موقعیت ارتباطی خاص آن در مرک فلات پهناور ایران از طرف دیگر، تاریخ و سابقه این شهر را به تاریخ و قدمت ایران مرتبط کرده است و پیش از حکومت مادها اصفهان حد شرقی ممالکی بوده است که بابلی ها از آن اطلاع داشته اند و به احتمال قوی جزء ناحیه انزان و یا انشان بوده است. اصفهان با این میراث کهن، حق بزرگی بر گردن ایران، مقبولیت مذهب تشیع و انقلاب اسلامی دارد. اصفهان را باید رکن رکین انقلاب اسلامی دانست. اصفهان را باید یکی از حلقه‌های اصلی زنجیره اربعین انقلاب دانست که از قم و تبریز آغاز و به اصفهان و یزد متصل شد. در دوران جنگ تحمیلی نقش اصفهان در دفاع از ارزشها و میراث انقلابی ملت بزرگ ایران غیرقابل انکار است.

در توصیف اصفهان و منزلت اصفهان همین قدر بس که بدانیم اصفهان بیشترین تعداد شهدای جنگ تحمیلی را نثار درخت تنومند ایران اسلامی نموده است. در کنار این همه باید به نقش اصفهان در بالندکی اقتصاد ایران اشاره نمود. اصفهان درکنار جاذبه های مهم گردشگری، کشاورزی، صنعت و تجارت، نبض اقتصاد ملی را در دست دارد. وجود کارخانه ها و مجتمع های بزرگ ذوب آهن، فولاد مبارکه، پتروشیمی، پالایشگاه، نیروگاه، راه آهن، شبکه گسترده و دو خطه فبرنوری، توان تکنولوژیکی، تربیت نیروی انسانی، دانشگاههای اصفهان، صنعتی و علوم پزشکی در کنار معادن غنی از جمله طلا در موته در کنار مردمی باهوش، مقتصد و سخت کوش آن را ه مثابه بهشتی برای خلایق بدل ساخته است. هرچند از ان امر نیز نباید غافل شد که این مزیتها، آسیبهای فراوانی را نیز بر پیکره فرهنگی، اجتماعی و زیست محطی اصفهان وارد کرده است. تغییرات گسترده صنعتی در کنار رشد روز افزون شهرنشینی و خاصیت مهاجرپذیر این خطه، سبب بروز آسبها و بحرانهای اجتماعی گوناگون در استان اصفهان شده است.